نژاد هرفورد

تاریخچه:

در حدود 300 سال پیش مزرعه داران هرفورد شایر انگلستان اقدام به ایجاد نژادی از گاو نمودند تا پاسخگوی تقاضای ایجاد شده توسط انقلاب صنعتی انگلستان باشد. صفاتی چون بازدهی بالا، تولید موثر،کارآمد و با کیفیت، بیشترین اهمیت را در آن زمان داشتند. بنجامین تامکینز (Benjamin Tomkins) اولین کسی بود که این نژاد را ایجاد کرد، او کار خود را در سال 1742 با یک گاو نر از گاوهای ماده ی Silver و دو گاو ماده ی Pidgeon و Mottle آغاز نمود، در سال 1817 هنری کلی (Henry Clay) هرفورد را وارد ایالات متحده ی امریکا کرد اما اولین گله ی مشخص و اصلاحی از این نژاد در سال 1840 تشکیل شد.

تعدادی از پرورش دهندگان برتر هرفورد در 22 ژوئن 1881 در شیکاگو انجمن هرفورد امریکا (AHA) را تاسیس کردند، هدف این انجمن ثبت و نگهداری رکوردهای این نژاد و ترویج منافع پرورش دهنگان بود، هفت سال بعد Warren Gammon در یک نمایشگاه جهانی هرفوردهای بی شاخ را مشاهده کرد و تصمیم گرفت تا صفت بی شاخی را در این نژاد تثبیت کند، او برای این کار از یک نر قوی هیکل و 11 ماده ی هرفورد استفاده کرد و در سال 1910 انجمن هرفورد های بدون شاخ امریکا (APHA) نیز تاسیس شد اما در 1995 دو انجمن هرفورد با یکدیگر ادغام شدند که تا به امروز و تحت عنوان AHA به کار خود ادامه می دهند، این انجمن هر دو نوع شاخ دار و بدون شاخ هرفورد را ثبت می کند. هرفوردها در آب و هوای متعادل، مرطوب و بدون تغییرات دمایی گسترده بهترین عملکرد را خواهند داشت.

ویژگی های ظاهری:

هرفورد های امروزی دارای رنگ قرمز تیره تا قرمز-زرد با سینه، غبغب و خط زیرین سفید هستند، هرفوردهایی با پهلوهایی سفید و نشان هایی در زیر زانو و مفصل زانویی هوک نیز مشاهده می شوند. گاوهای این نژاد عضلانی هستند طول جانبی مناسبی دارند طول پاها برابر بوده و جثه ی آن ها نیز بزرگ است و در نواحی ای از بدن که از نظر تولید گوشت اهمیت دارند مانند کمر، کپل و پشت پا پیشرفت بسیار خوبی داشته اند.

ویژگی های رفتاری:

گاو ماده ی نژاد هرفورد گاوی آرام و مطیع است که منجر به مدیریت راحت تر گله می شود این ماده ها همچنین با فرایند شیردوشی نیز بسیار سازگار هستند، غریزه ی مادری آن ها بسیار عالی است و در مواقع خطر به خوبی از فرزندان خود مراقبت می کنند که این برای دامدارانی که نگران امنیت گوساله ها هستند مزیت مهمی است اما اگر این غریزه منجر به برخورد خشن با بازدیدکنندگان شود می تواند بسیار خطرناک باشد. همانند سایر گاوهای نر، نرهای هرفورد نیز رفتاری خشونت آمیز داشته و قابل اعتماد نیستند.

ویژگی های تولیدمثلی:

هرفوردها بلوغ زودرس و میل جنسی بالایی دارند، دوره ی آبستنی در مقایسه با سایر گاوهای هم وزن کوتاه تر است که منجر به کاهش هزینه ی مراقبت های دوران آبستنی می شود، نرخ مرده زایی این نژاد نیز کم است اما پرولاپس واژن می تواند مشکلاتی را در فرایند گوساله زایی ایجاد کند.
ضریب تولید گوشت:
با خوراک مشابه 50 گاو از سایر نژادها، می توان 75 گاو هرفورد را تغذیه کرد و کیفیت لاشه ی بسیار مناسبی را نیز به دست آورد که این نشانه ی بازده بالای تبدیل خوراک در این نژاد است.

سلامتی:

در کشورها و مناطقی که تابش مداوم آفتاب وجود دارد و مناطقی که هرفوردهایی با رنگدانه های قرمز کمتر را ترجیح می دهند، سرطان چشم بیماری ای متداول خواهد بود، پرولاپس واژن نیز در گله های هرفورد یک بیماری ژنتیکی و وراثتی است اما تغذیه نیز در ابتلا به آن موثر می باشد. مشکل دیگر در معرض آفتاب قرار گرفتن پستان ها است که رنگ روشنی دارند و دچار آفتاب سوختگی می شوند، کوتولگی نیز در گله های هرفورد رواج دارد و توسط یک ژن اتوزوم مغلوب ایجاد می شود و چون میزان بروز آن در جنس نر و ماده برابر است می توان نتیجه گرفت که این بیماری وابسته به جنس نمی باشد.

سایر ویژگی ها:

گاوهای این نژاد به دلیل تنومندی، قابلیت تغذیه ای و تولید عمر مناسب خود شناخته شده اند، بسیاری از ماده های هرفورد تا سن بالای 15 سالگی زنده مانده و گوساله زایی نیز دارند، نرهای این نژاد نیز تا 12 سال و حتی بیشتر سودآوری خورا حفظ می کنند به طوری که بیشتر دامداران، نرها را تا زمانی که به دلایل طبیعی از بین بروند نگه می دارند، برای مزرعه دارانی که فضای کم تری برای پرورش دارند این نژاد می تواند بسیار مناسب باشد، امروزه بیش از 50 میلیون شجره از این نژاد در بیش از 50 کشور ثبت شده است.

گالری تصاویر گاو نژاد هرفورد