پیش بینی آبستنی های از دست رفته

” پیش بینی آبستنی های از دست رفته “

تشخیص زودهنگام آبستنی منجر به شناسایی گاوهای باز شده و می تواند به کاهش روزهای باز و افزایش سودآوری کمک کند، اما از دست رفتن این آبستنی های تایید شده می تواند بسیار نا امید کننده باشد.

از دست دادن آبستنی، چاله ای است که در مسیر دامپروری شما قرار گرفته است. در حال حاضر، فراوانی بالای آبستنی های از دست رفته در گله های شیری از هر زمان دیگری بیشتر شده و بسیار آزاردهنده است.

در گذشته  تشخیص آبستنی معمولا در روزهای 35 تا 45 روز پس از تلقیح و از طریق لمس مستقیم انجام می شد. از آنجاییکه در این بازه ی زمانی خطر مرگ و میر جنینی برطرف شده است، لذا به راحتی نتیجه گیری می شد که گاوهایی که همچنان باز هستند، از ابتدا آبستن نشده اند.

امروزه استفاده از تکنیک ها و ابزارهایی که امکان تشخیص زودهنگام آبستنی را فراهم می کنند، به طور فزاینده ای رایج شده است. تشخیص زودهنگام آبستنی برای شناسایی گاوهای باز و طراحی راهبردهای تلقیح مجدد مفید بوده و سبب کاهش روزهای باز و افزایش سودآوری خواهد شد. با این حال هرچه دامداران بیشتر با این تکنیک ها و ابزارها کار می کنند، متوجه می شوند که چه تعداد از گاوهای ” باز ” واقعا برای مدت کوتاهی آبستن بوده اند اما در طول رشد اولیه  جنینی، آبستنی خود را از دست داده اند. این موضوع در کنار سودمند بودن می تواند نگران کننده نیز باشد.

تقریبا 30 درصد از آبستنی ها، قبل از تولد از بین می روند (O Conner,2006 ). بیشترین بخش این 30 درصد، قبل از روز 28 آبستنی رخ می دهد یعنی زمانی که می توان از سونوگرافی و آزمایش های شیمیایی مختلف برای تشخیص آبستنی استفاده کرد. علت از دست دادن آبستنی در این دوره می تواند به مشکلات مربوط به رشد جنین نسبت داده شود.

بعد از ماه اول آبستنی نیز مقدار سقط بالا می باشد اما با تکرار کمتر. این فراوانی در مقالات مختلف از 3.2% تا 42.7% متغیر است (Pohler et al., 2016). سقط جنین پس از روز 30 آبستنی، بیشتر به رشد و عملکرد جفت مربوط می باشد و کیفیت جنین تاثیر زیادی در این بازه زمانی نخواهد داشت.

بسیاری از تست های شیمیایی طراحی شده جهت تشخیص زودهنگام آبستنی (مانند BioPRYN، DG29، IDEXX)، گلیکوپروتیین هایی را که توسط جفت تولید شده و در خون در گردش هستند را اندازه گیری می کنند.

به تازگی یک مطالعه تحقیقاتی در برزیل بر روی بیش از 400 گاو هلشتاین آبستن انجام شد. در روز 31 پس از تلقیح (تلقیح به موقع)، جهت تشخیص آبستنی از سونوگرافی استفاده شد. چهار هفته بعد یعنی در روز 59 آبستنی، 12 درصد دام ها آبستنی خود را از دست داده بودند. 7 درصد دیگر نیز در مراحل بعدی (قبل  از زایمان) دچار سقط شدند.

برای هر دامدار از دست دادن 19 درصد از آبستنی های تایید شده، نگران کننده است. اما آنچه که در این مطالعه بیشتر مورد توجه قرار گرفت این بود که غلظت گلیکوپروتیین های مرتبط با آبستنی (PAG) در روز 31 آبستنی گاوهایی که آبستنی خود را تا روز 59 حفظ کرده بودند، نسبت به سایرین بیشتر بود (نمودار 1).

با بررسی های بیشتر محققان دریافتند که با تعیین یک مقدار حداقلی از غلظت PAG در روز 31 آبستنی می توان برخی از سقط های احتمالی را با دقت 95 درصد پیش بینی نمود (Pohler et al., 2016).
این اطلاعات چگونه می تواند به مدیریت گله های شیری کمک کند؟ در آینده این احتمال وجود خواهد داشت که تشخیص ها به قدری دقیق شوند که فقط گاوهایی در لیست “بررسی مجدد” قرار بگیرندکه آبستنی آن ها تایید شده اما آبستنی پر خطر داشته و باید از آن ها بیشتر مراقبت کرد.
با از دست رفتن هر آبستنی، هر یک روز در فرآیند آبستنی مجدد گاو اهمیت خواهد داشت زیرا عدم مدیریت صحیح منجر به افزایش روزهای باز و روزهای شیردهی خواهد شد.

منابع:

• O’Connor, M. 2006. Cause of embryonic mortality in cattle.
• Pohler, K. G., M. H. C. Pereira, F. R. Lopes, J. C. Lawrence, D. H. Keisler, M. F. Smith, J. L. M. Vasconcelos, and J. A. Green. 2016.
  Circulating concentrations of bovine pregnancy-associated glycoproteins and late embryonic mortality in lactating dairy herds. J. Dairy
  99:1584-1594.

آرکاژن ، اصلاح نژاد دام