گاو گوشتی
گاو شیری
گاو نژاد شاروله
تاریخچه:
نژاد شاروله یکی از قدیمی ترین نژادهای گاو در فرانسه است که قدمت آن به دوره‌ی ژوراسیک بر می‌گردد، این نژاد در اطراف شاروله در‌مرکز فرانسه تکامل یافته و به‌عنوان یک‌نژاد تولید‌کننده‌ی گوشت مورد توجه بوده است. پس از جنگ جهانی اول یک جوان کارخانه دار مکزیکی که اصالتی فرانسوی داشت به نام Jean Pugibet چند گاو فرانسوی را به مزرعه ی خود در مکزیک برد و پس از مدتی در سال 1934 اولین شاروله ها از مکزیک وارد امریکا شدند.
از آن زمان این نژاد به سرعت رشد پیدا کرده و مورد استقبال و توجه بالایی قرار گرفت. در اواخر دهه ی 1940 و اوایل 1950 پرورش دهنده های این نژاد، انجمن پرورش دهندگان شاروله ی امریکا را تاسیس کردند، از سوی دیگر گاودارانی که سایر نژادها را با شاروله تلفیق می کردند تا به جمعیت شاروله ها اضافه کنند انجمن بین المللی شاروله را تاسیس نمودند که در سال 1957 این دو انجمن با یکدیگر ادغام شده و انجمن امریکا – بین الملل شاروله یا همان AICA را تشکیل دادند.
از نظر فراوانی شاروله بعد از نژاد هلشتاین دومین نژاد در فرانسه است و از نظر تولید گوشت بالاتر از لیموزین، رایج ترین نژاد گوشتی فرانسه می باشد. گاوهای شاروله در خصوصیاتی همچون توانایی رشد، سود موثر خوراک و کیفیت لاشه برتری بسیار محسوسی نسبت به سایر نژادهای گوشتی دارند. امروزه در همه‌ی رکوردهای آزمایشات عملکرد گوشت در امریکا، نژاد شاروله موفق ترین نژاد است.
ویژگی های ظاهری:
رنگ نژاد شاروله سفید یا کرم رنگ می باشد، دارای سینه های عریض و عضلات بزرگ بوده و در مقایسه با همتایان اقلیمی خود جثه ی بزرگی دارند، نرها در حدود 1100 و ماده ها حدود 900 کیلوگرم وزن دارند، گاوهای نژاد شاروله به طور طبیعی شاخ دار هستند اما طی برنامه ی پرورش و اصلاح نژاد و به کمک ژن های نژادهای بدون شاخ، امروزه نژاد شاروله به طور ژنتیکی بدون شاخ است، این نژاد با اقلیم ایرلند سازگار بوده و و می تواند در آب و هوای متغیر در طول سال با کمک پوشش سازگار خود عملکرد خوبی داشته باشد، سم های نژاد شاروله بسیار محکم هستند که برای زمین های ناهموار، سخت و صخره ای مناسب می باشند.
ویژگی های رفتاری:
رفتار و خلق و خوی این نژاد می تواند یکی از مضرات آن باشد چرا که گاوهای این نژاد دارای تمایلات پرخاشگرانه هستند، گاها با هم گله ای های خود دعوا می کنند و در بعضی مواقع دمدمی مزاج و حساس می شوند. در ماده ها غریزه ی حفاظتی مادرانه بسیار قوی است لذا نزدیک شدن و رسیدگی به دام زمانی که فرزندش کنارش باشد می تواند خطرناک باشد، نرها نیز تهدیدی جدی برای دامدار یا هر بازدیدکننده ی دیگری محسوب می شوند.
ویژگی های تولید مثلی:
فرآیند گوساله زایی ساده و بدون مشکل است، گوساله ها در هنگام تولد وزن بالایی دارند، معمولا سرسخت و قوی هستند البته گزارشاتی مبنی بر مشکلات تولید مثلی همانند سخت زایی و یا پرولاپس در برخی شاروله ها گزارش شده است که باید مورد توجه قرار بگیرد. به دلیل بزرگ بودن جثه، باید از آمیزش این گاوها با نژاد های کوچک تر خودداری کرد. از نرهای این نژاد برای آمیزش با نژاد های شیری می توان استفاده کرد چرا که گوساله های حاصله بسیار موفق و سلامت هستند و نرخ رشد بالایی دارند.
ضریب تولید گوشت:
نژاد شاروله، گوشتی با کیفیت داشته که چربی درون ماهیچه ای آن نیز سبب افزایش این کیفیت می شود، بازده لاشه ی آن نیز بالا می باشد. گاوهای این نژاد به سرعت رشد می کنند و وزن گیری سریع و عالی ای دارند، اشتهای زیاد آن ها ممکن است برای برخی از دامداران که منابع غذایی کافی ندارند مشکل ساز شود، این نژاد توانایی چرای موثر در مراتع را دارد و به راحتی و با بازده بالا خوراک را به گوشت تبدیل می کند. به دلیل دسترسی محدود به نژاد شاروله های خالص، مزرعه داران امریکایی از نرهای خالص شاروله برای 5 نسل پیاپی به منظور تولید نژاد خالص شاروله استفاده کردند.
سلامتی:
به دلیل ساختار ژنتیکی شاروله ها و روشن بودن رنگشان، در مناطقی که آفتاب زیادی دارند آفتاب سوختگی، سرطان چشم و در برخی موارد چشم صورتی یا Pinkeye می تواند شایع باشد.
سایر ویژگی ها:
گاوهای این نژاد از نظر جسمی معمولا دیر بالغ می شوند که این مورد هم می تواند خوب باشد هم بد، که به نیاز و برنامه ی دامدار بستگی دارد، اگر دامدار بخواهد که همواره مقدار ثابتی گوشت داشته باشد این صفت مطلوب خواهد بود اما اگر بخواهد فرآیند بلوغ و تولید مثل سریع تر و در زمان کمتری انجام شود طبیعتا دیر بالغ شدن صفت خوبی نخواهد بود.
1 دیدگاه